Gruwelijke taferelen in Kampala en meer nieuws.

Wobulenzi, 25 juli 2010

Beste lezers,

Eergisteren werden we op de televisie geconfronteerd met twee gehavende en bebloede gezichten van de mogelijke daders van de bomaanslagen in Kampala van twee weken geleden.

Ja helaas een “bloedige en heftige” binnenkomer na zo lange tijd niet van me gehoord te hebben. Maar het is niet anders en dit is wel het meest actuele nieuws, wat jullie van op afstand ook hebben kunnen volgen, zo begreep ik.

Dag lieve mensen, eindelijk weer een teken van leven van mij. Eind april was de laatste keer dat ik via deze site van me liet horen en gedurende die tijd heb ik geen vakantie gevierd, niet stil gezeten, maar waren er gewoon te veel zaken die mijn en onze aandacht vroegen:

Farm:
Zo waren we en zijn we druk bezig met de marketing van onze farm. Hebben daartoe enkele beurzen bezocht, verschillende farms bezocht en hebben onze eigen farm meer onder de aandacht gebracht o.a. door het plaatsen van een groot naambord aan de zuid-noord hoofdweg van Kampala naar Noord-Uganda en Sudan. Het ontwerp alsmede de daadwerkelijk uitwerking heeft nogal wat tijd gevergd, maar het resultaat is er dan ook naar, zo vinden we zelf.

Grote dank zijn we verschuldigd aan mijn zus Etien, die het naambord heeft ontworpen (wat kan ze dat toch goed!) en aan mijn vader en mijn oud-buren Theo en Corry Visser (Makelaardij Visser in Bellingwolde) die ons in financieel opzicht fantastisch hebben gesteund en gesponsord. Heel fijn zulke behulpzame en lieve familie en vrienden!!!! Dankzij jullie zal een ieder de weg naar onze farm nu makkelijk kunnen vinden.

Verder is er het heuglijke nieuws dat we de eerste bananen reeds hebben verkocht en dat we de grote oogst binnenkort verwachten. Er is zoveel meer te vertellen dat ik binnenkort graag een heel artikel aan onze farm wil besteden. Dus blijf nog even nieuwsgierig, er volgt meer nieuws.


Basajjansolo school:
Zo was er helaas veel aan de hand met de organisatie van Basajjansolo school. Negatief nieuws in eerste instantie, maar we zijn op de goed weg om alle problemen op te lossen. Had het helaas graag anders gezien, daar ik vol goede moed vorig jaar een stap terug had genomen, maar dat mocht niet zo zijn. Heeft me vele overleggen en vergaderingen gekost, waarbij ik regelmatig met de vuist op tafel moest slaan, maar de school met de leerlingen en leerkrachten is me te dierbaar om me dan maar helemaal terug te trekken. Bovendien zijn de misstanden in essentie niet moedwillig ontstaan en werkt een ieder nog met veel energie en goede moed aan dit project.

Er gloort dus weer hoop aan de horizon en alle sponsoren wil ik dan ook op het hart drukken dat we weer in een opwaartse lijn zitten en ik mijn bevriezing van sponsorgelden heel binnenkort weer ga beeindigen, daar er veel goede initiatieven en doelen zijn, die financiele ondersteuning verdienen.

Meer hierover en ander leuk nieuws van Basajjansolo ook in een volgend verslag op deze site.
Heb je je nog niet aangemeld voor automatische berichtgeving aangaande webiste nieuws, doe het dan nu, dan weet je zeker dat je het laatste nieuws niet zult missen.


Hondjes:
Zo heb ik de afgelopen twee maanden 4 jonge hondjes opgevoed en grootgebracht. De eerste twee vond ik op een dag thuis, liggend in een autoband. Herbert had bedacht dat hij twee honden nodig had op de farm voor de bewaking van mens en eigendommen. Leuk, maar even overleg vooraf was handiger geweest.
Ja, en als je ze dan in je armen houdt (zo groot als een bolletje wol) is er geen houden meer aan en geef je je vol overgave over aan het grootbrengen van die beestjes. Had Herbert niet bij stilgestaan dat het zoveel tijd en aandacht vergt. Maar gelukkig is het resultaat er naar en zijn Bo en Danko lieve kwajongens/meisjes geworden die nu de farm onveilig maken. Ze hebben het er goed en leren zo langzamerhand in de nachtelijk uren de farmvillage te bewaken. Helaas zijn er wel verschillende kippen gesneuveld, maar dat is een kwestie van aanpassing en gewenning.

Bobbie en Job is een heel ander verhaal. Nog geen drie dagen nadat Bo en Danko naar onze farm waren verhuisd, hadden we twee nieuwe puppies. Van de verdrinkingsdood gered. De broertjes en zusjes hadden het gepest en getreiter van buurtkinderen niet overleefd en zich uit angst in het (diepe) gat van een latrine gestort en zijn zo verdronken. Brrr, krijg nog de rillingen als ik het opschrijf. Deze twee boefjes waren totaal verwilderd, maar met veel liefde en aandacht zijn ze totaal andere honden geworden. Job, het broertje, woont nu bij Edward, de buurjongen die elke avond met Gara, mijn hond loopt. Hij heeft het daar goed en komt zeker twee keer in de week even bij mij buurten. Bobbie is naar de tuinen van Jaajja (=oma van Herbert) gegaan. Daar heb ik meer zorgen over, daar ze de hele dag in een groot, door mij gefinancierd, hok zit opgesloten en alleen ’s avonds en ’s nachts naar buiten komt. Ben nu met behulp van Herbert, als tolk , de tuinjongen aan het leren dat de hond meer aandacht en vrijheid nodig heeft om een goede en toch ook sociale waakhond te worden. De tuinen liggen vlak achter de school, dus iedere keer als ik op school ben ga ik even naar mijn vriendinnetje om haar te knuffelen en goed voedsel te geven. Vinden de mensen maar raar hoe ik met die honden omga. Maar wat is het een rijkdom om zoveel lieve hondenknuffels te kunnen ontvangen. Het ontroert me iedere keer weer.


Afrikaanse “crafts en arts” in Meeden:
Zo was ik ook een aantal weken druk om de stand met Afrikaanse crafts en arts tijdens de open tuindagen van mijn neef Hans Joling in Meeden goed voor te bereiden. Mijn nicht Zwanet heeft daar samen met dochter Hanneke de verkoop voorbereid en geregeld. En naar ieders volle tevredenheid, zo heb ik vernomen. Veel dank ben ik hun dan ook verschuldigd alsmede mijn neef Hans die ons de mogelijkheid bood om de producten uit te stallen. Dank ook aan alle kopers. Een gedeelte van de opbrengst (later hierover meer) gaat naar Basajjansolo school. Heb begrepen dat het zo geslaagd was dat Zwanet volgend jaar weer van de partij zal zijn. Ben daar heel verheugd over.
Sneu was wel dat mijn oud-collega Anje, van het Noorderpoortcollege, haar gedroomde “arts” niet heeft kunnen vinden. En ze was er zo van overtuigd die mooie bushdokter nu te zullen treffen op de “African crafts and arts” markt!!!

Overigens hoopt Zwanet de komende maanden nog op een aantal andere markten te kunnen staan om deze mooie Afrikaanse handvaardigheidsproducten te verkopen. Meer nieuws hierover volgt eventueel later.


Ziekte en verzekeringssores:
Zo ben ik helaas voor het eerst hier in Uganda erg ziek geweest. Een snipverkouden kapster, die 15 minuten lang al proestend en snotterend mijn haar knipte een maand geleden, was er de oorzaak van dat ik nog geen drie dagen later met hoge koorts en flink benauwd het bed moest houden, wat maar liefst anderhalve week heeft geduurd. Ben nog niet helemaal de oude en hoest zonder regelmatige “puf” nog steeds mijn longen uit mijn lijf. Jammer, maar hoop dat het een incident was en dat ik qua gezondheid mijn gezonde leven hier in Uganda verder vol goede moed kan voortzetten.

Zo was en ben ik al weken zoet met onze autoverzekering om een schade (aangereden Bushbock) aan onze auto gerepareerd en vergoed te krijgen. Om gek van te worden en als het deze week niet lukt, zal ik vragen om de hoogste baas te spreken van dit “corrupte en verziekte” verzekeringsbedrijf. We hebben al bijna twee weken geen auto en met de bananenverkopen in de farm, met de droogte waardoor we dagelijks water naar de farm moeten brengen, met een agrarische landbouwbeurs waar we onze regelmatige opwachting als nieuwe commerciele farm hadden moeten maken en met mijn wekelijkse Nederlandse lessen in Kampala loopt het dus aardig uit de hand. En nu willen ze de rekening slechts gedeeltelijk betalen terwijl we all-risk zijn verzekerd. Heb vorige week 4, dagen in Kampala doorgebracht om alles vlot te trekken. Helaas tevergeefs. Heb het nu deels uit handen gegeven, daar we erachter kwamen dat ze me intimideerden en volledig onterecht behandelden. Kwamen we achter toen Herbert uiteindelijk ook ten tonele verscheen en het verhaal ineens heel anders werd voorgedaan. Ja, samen sta je toch echt sterker!!!!

Uganda leuk? Nee, niet altijd zoals nu, en merk meer en meer dat onze huidskleur alleen maar “GELD” betekent en de doorsnee Ugandees verder geen boodschap aan je heeft, hoe aardig men in eerste instantie ook is.

Werd vorige week tijdens het te voet oversteken, bijna overreden door een auto van een of andere NGO. (Non Governmental Organisation). Toen ik riep dat ik graag ook van de weg gebruik wilde maken, werd me “I’m driving in my country, Uganda” toegeroepen.
Of deze reactie het gevolg was van de eerder die week gepleegde bomaanslagen weet ik niet, want heb soortgelijke reacties nog niet eerder meegemaakt.


Al Shabaab:
Ja,verschrikkelijk, de bomaanslagen door zelfmoordcommando’s van twee weken geleden hier in Uganda, Kampala. Jullie zullen het wel hebben gelezen, want het was uitgebreid in het wereldnieuws.

Wel heel vreemd, daar we op de avond zelf er niets van hebben meegekregen. Herbert heeft de voetbalfinale gezien en ik was aan het werk op kantoor en ging vanwege het moemakende hoesten vroeg naar bed.

De volgende morgen vertrokken we vroeg richting Jinja (150 km vanaf Wobulenzi), naar de agrarische landbouwbeurs, waarbij we via de hoofdstad Kampala reden. Zoals gewoonlijk staan dan langs de route waar de files staan de krantenjongens en viel onze blik direkt op een bloedige foto met de bijbehorende tekst “Bombs kill 45 people”. Ik zei nog tegen Herbert dat er weer wat ergs was gebeurd in Amerika, maar nee, het was hier in Uganda. Krant gekocht en schrokken ons naar, zoveel bloedige en ellendige beelden te zien.

Twee bomexplosies, één bij een openlucht restaurant bij de nationale rugbyclub en de ander op het buitenterras van een Ethiopisch restaurant. Momenteel staat de teller op 76 doden en liggen er nog tientallen gewonde en zwaargewonde mensen in verschillende ziekenhuizen.

El Shabaab (“de jeugd”) is een extremistische moslimgroepering uit Somalië en zijn sinds 2007 nauwe banden aangegaan met Al Quida. Ze hebben eerder dit jaar aanslagen aangekondigd vanwege de Ugandese deelname aan een Afrikaanse vredesmissie in Somalië, waar zo’n 2000 Ugandese militairen verblijven. Ook Rwanda staat op hun lijst van aan te vallen landen.

Uganda is in shock en behoorlijk in paniek. Kampala lijkt veranderd in een soort vesting. We wonen zo’n 70 kilometer van Kampala, maar de aanslagen komen toch dichterbij dan je denkt. Zo kon ik anderhalve week geleden de pensionhoudster twee dagen lang niet bereiken. Bij aankomst vertelde ze me, nog steeds in shock, dat ze ten tijde van de bomaanslag aanwezig was in het Ethiopisch restaurant en de mensen voor haar weg zag blazen, waarbij afgerukte ledematen door de lucht vlogen. Haar telefoon rinkelt, nu dagen later, waarschijnlijk nog steeds op de plek des onheils. Ze heeft het er verder zonder schrammetje vanaf gebracht, maar heeft een behoorlijk litteken op haar ziel opgelopen.
Ook belde vorige week donderdag een cursist af voor de Nederlandse les. Ze was net terug van de begrafenis van haar vier nichten, allen gedood door de bomaanslag. Haar tante, de moeder, heeft abrupt afscheid moeten nemen van al haar kinderen. Niet te bevatten, zulke drama’s. Zo ook zat een kennis van mij uit Luweero in de bus de krant te lezen, terwijl de man naast haar ineens in tranen uitbarstte bij het zien van een foto van zijn omgekomen dochter in die bewuste krant.

In Kampala gaat het leven door, maar veel lijkt er veranderd. Bij elk restaurant en terras is er beveiliging en word je van top tot teen gefouilleerd. Tassen worden omgekeerd en detectiepoorten worden in razend tempo her en der geplaatst. Het taxi parc, goed voor dagelijks meerdere duizenden passagiers is alleen nog na strenge controle te bereiken en staan er dus lange rijen voor de verschillende ingangen. Gisteren werd via de televisie bekend gemaakt dat grote shoppingmalls hun controles hebben uitgebreid en elke auto van binnen en van buiten wordt gecontroleerd waardoor je een paar uur extra moet uittrekken voor het doen van je boodschappen. Bars en restaurants zien hun inkomsten enorm dalen nu mensen niet meer naar drukbezochte plekken durven te gaan. Ook moeten vliegtuigpassagiers rekening houden met behoorlijke vertragingen vanwege de strenge veiligheidseisen. Was twee uur voor vertrek doorgaans het advies, nu is drie uur voor vertrek amper voldoende.

Ongekend verhaal is verder dat een Amerikaan die ook het slachtoffer is geworden van de bomexplosies op diezelfde dag ook zijn enige broer verloor door een vliegtuigcrash in Amerika. Jeeh, hoe valt zoveel leed te bevatten voor de ouders.

Hoe het verder gaat? Heb geen idee. De situatie is niet dreigend, doch iedereen is op zijn hoede en veel mensen zijn behoorlijk in paniek. De vraag is hoe lang deze zware veiligheidsmaatregelen vol te houden zijn. Want een ding is zeker, Al Qaida en aanverwante groeperingen slaan doorgaans toe als het “gewone” dagelijkse leven zich weer normaliseert.

Opvallend is de saamhorigheid onder de bevolking. Heb tot op heden niets gehoord van slechte bejegening of aanvallen op moslims, nu een extremistische moslimgroepering de aanslagen heeft opgeeist. Afgelopen week en weekend waren er kerk- en moskeediensten voor de omgekomenen en werden de Islamitische vrijdaggebeden op zaterdag en zondag voortgezet door hun christelijke broeders en zusters.


Enfin, dit was tot zover het laatste nieuws vanuit Uganda.
Rest mij nog jullie allen een hele fijne zomervakantie toe te wensen. Velen van jullie zullen nu al wel op pad zijn. Geniet ervan en ik wens jullie een behouden thuiskomst.
Heb begrepen dat het bij jullie de laatste weken Afrikaanse temperaturen heeft “geregend”. Sterkte ermee, want 30 graden in Nederland is toch iets anders dan dertig graden in Uganda.

Dank dat jullie weer meelazen en ik zal heel binnenkort dit bericht vervolgen met meer nieuws over onze farm en Basajjansolo school.

Goede reis, goede thuiskomst of fijne tijd thuis.

Jita Veeman


Postadres: Jita Veeman
c/o Kigoman Mixed Farm Ltd
P.O. Box 101
Luweero
Uganda

Email: jitaveeman14@hotmail.com

Telefoon: 0900-1230079/81 - (even wachten) 00256702100202# (nummer snel draaien en
afsluiten met een hekje) ( 10 cent per minuut vanuit Nederland)
of
0900-1230279 – (even wachten) 00256702100202# (9 cent per minuut)
Of
0900-4560409 – (even wachten) 00256702100202#

Let op? Kosten veranderen bijna wekelijks. Laatste cijfer van de telefoonnummers van de providers veranderen dan. Dit wordt ook aangegeven als men belt.


Nieuws vanuit Uganda:
De kiescommissie heeft net gisteravond bekend gemaakt dat er zich 15 miljoen mensen hebben laten registreren om volgend jaar aan de verkiezingen deel te kunnen nemen. De oppositie staat op hun achterste benen, want……… Uganda telt bijna 30 miljoen mensen en bijna 60 %, dus 18 miljoen inwoners van Uganda zijn 18 jaar of jonger en dus nog niet stemgerechtigd. Hoezo fraude, hoezo eerlijke verkiezingen????