Kerstengeltejs

Kerstengeltjes en ander nieuws:

Hallo lieve lezers,

Terwijl jullie momenteel mogelijk druk in de weer zijn met het schrijven van Sinterklaasgedichten en de kerstdrukte zich alweer aandient, heb ik nu echt het gevoel ver weg te zijn in een totaal ander deel van onze wereldbol. Er bungelen weliswaar kerstmannetjes boven ettelijke toonbanken en er flikkeren lichtjes in nepperige kerstbomen op menig hoek van de straat in de hoofdstad Kampala, maar dat ik nu kan zeggen dat geeft me het Sinterklaas- en Kerstgevoel, nee, niet echt. Niet erg overigens, want ik was al niet zo’n Kerstvierder, zoals velen van jullie weten.

De eerste vorst hebben jullie inmiddels achter de rug, zo vernam ik en de dagen worden korter en korter. Hier, maken we ons op voor de droogste en heetste periode van het jaar, die sinds afgelopen week eigenlijk al is begonnen. Dat betekent geen regen meer, kurkdroge wegen waarop elk vervoermiddel enorme stofwolken achterlaat, gras en gewassen die uitdrogen of soms zelfs verschroeien en temperaturen van boven de dertig graden of zelfs meer. Wat zeer aangenaam is, is het feit dat de nachten in Uganda over het algemeen lekker fris zijn en je na een snikhete dag altijd lekker uit kunt rusten tijdens de nacht. Dat zal zeker te maken hebben met de hoge ligging van Uganda, zo’n 800 meter boven zeeniveau, terwijl de hoogste toppen zelfs tot 5100 reiken.

Het is nu zondagmorgen half tien, de zon staat al hoog aan de hemel en het is al heet op dit tijdstip. Heb de propeller reeds aangezet, zodat ik in een verkoelend briesje zit te werken. Gisteren belde ik mijn zus om haar te feliciteren met haar verjaardag (43 jaar alweer!) en zij vertelde me dat ze haar verjaardag thuis zou vieren, daar er de dag tevoren een halve meter sneeuw was gevallen en de wegen moeilijk begaanbaar waren. Wat een contrast!

Ugandese Kerstengeltjes in de Kerstmarkt te Meeden:

Jullie weten inmiddels dat ik voor de Basajjansolo school altijd op zoek ben naar nieuwe bronnen om te investeren in een betere toekomst voor de school en haar leerlingen.

Reeds dit voorjaar heb ik in Kampala een alleraardigste dame, Rose genaamd, ontmoet die handvaardigheidsproducten maakt en verkoopt om in haar onderhoud te kunnen voorzien. Enkele manden, schalen, portemannaies en andere producten, gemaakt van natuurlijke materialen, heb ik zelfs al meegenomen naar Nederland afgelopen zomer, om te kijken of er intersse is voor haar producten.
Ook heb ik deze zomer haar kerstengeltjes meegenomen om ze aan mijn neef Hans Joling te laten zien of hij dat interessant vond voor zijn kerstmarkt.

Zo is het idee ontstaan om vele Kerstengeltjes van Rose af te nemen voor een fair trade prijs en ze vervolgens te verkopen in de Kerstwinkel van mijn neef.

Met de aankoop van deze engeltjes, die gemaakt zijn van maisbladen, boomschors, bananenvezels en andere materialen maakt u vele mensen blij.

Wie zoal??

a. Rose, de maakster van deze engeltjes. Zij is vanwege polio in haar jeugd gehandicapt en moet na het overlijden van haar man zelf in haar onderhoud voorzien en ook nog eens zorgdragen voor de opvoeding en scholing van haar kinderen, wat haar veel geld kost.
Ze is dan ook heel blij dat we zoveel engeltjes hebben besteld, waarmee ze een betere en meer zorgeloze kerstmaand tegemoet kan gaan.

b. De leerlingen en leerkrachten van Basajjansolo, want met de winst kunnen we
weer vele wensen vervullen, zoals bijvoorbeeld meer en creatief lesmateriaal, een
schommel en glijbaan, nieuwe schoolbanken, administratiemateriaal en
workshops voor de leerkrachten.

c. Uzelf!!
Door een engeltje te kopen werkt u mee aan een hoopvolle toekomst voor de
school en haar kinderen en steunt u Rose. Wie wordt daar nu niet blij van!

Mijn neef Hans heeft derhalve belangeloos aangeboden om deze kerstengeltjes te verkopen in zijn prachtige Kerstmarkt.
Misschien kent u het al, maar anders is een bezoek zeer zeker de moeite waard, daar het in een prachtige en sfeervolle gedecoreerde kerstschuur plaatsvindt. Samen met mijn kunstzinnige neef Ton, zorgt Hans voor een fantastiche inrichting en decoratie en zijn de producten origineel en heel smaakvol. Gezeten bij de houtkachel kunt u genieten van de Gluhwein en mocht er ook nog sneeuw vallen, dan is de kerstgedachte helemaal compleet. Dus een echte aanrader en vergeet u dan vooral niet de Ugandese kerstengeltjes.

Waar kunt u de kerstmarkt vinden?

Dat is bij boomkwekerij Joling aan de Hereweg 216 in Meeden. (achter de boerderij)

Dagelijks geopend van 09.00 tot 18.00 uur van 6 december tot en met 24 december.

N.B. Leuke annekdote is wel, dat de leerkrachten de engeltjes zo leuk vonden dat ze samen met de P1 en P2 klassen zijn begonnen om ze zelf te maken en de resultaten zijn echt geweldig. Dus ook weer nieuwe creatieve ideeen voor de leerkrachten, leerzame creatieve lessen voor de leerlingen en mochten de engeltjes in Meeden uitverkocht zijn, hebben we zelf al nieuwe op voorraad. Geweldig toch wat voor sneeuwbaleffect (om in “zomerse” termen te spreken) zo’n eenvoudig kerstengeltje kan geven.


Obama-hype:

Ik weet verder niet hoeveel nieuws jullie kregen voorgeschoteld voor en tijdens de Amerikaanse verkiezingen en hoe de uitslag in Nederland is ontvangen.
Hier was het een ware hype. De kranten stonden er bol van, elke avond gaf de nationale radio een verslag over de voortgang. De uiteindelijke verkiezing van Obama deed menigeen in vreugdedansjes uitbarsten.

In Kampala hingen overal spandoeken om Obama succes te wensen en vele mensen liepen en lopen nog steeds in nieuw bedrukte T-shirts rond met de afbeelding van Obama.
Ja, zijn overwinning was hier echt geweldig nieuws, maar zwaar overtrokken en zeer subjectief waren de reacties van de man op straat, daar die alleen maar trots waren dat een “Black” man had gewonnen en dat dan nu eindelijk gerechtigheid was ontstaan wat betreft de vroegere slavernij. Gelukkig drukten de journalisten zich in professionelere bewoordingen uit, maar feit was, dat we hier echt een feestje hebben gevierd en dat de donderdag na de verkiezingsuitslag in Kenia als nationale feestdag is uitgeroepen. Mogelijk heeft dat nieuws jullie in Nederland ook bereikt.

Leuk misschien om te vermelden is het feit dat ik een aantal weken voor de verkiezingen op de voorpagina van één van de nationale kranten van Uganda mijn oog liet vallen op een staatje waar Nederland als eerste stond vermeld. Het betrof de opsomming van percentages van willekeurige landen in de wereld, waarvan de bevolking vond dat Obama zou moeten winnen. Nederland stond met 73 procent op de eerste plaats gevolgd door enkele Scandinavische en Afrikaanse landen. Liet het vol trots aan Herbert zien, hoe ons land koos voor de verandering in de USA en het Bush-tijdperk helemaal beu was. Dat is mijn eigen uitleg wel te verstaan.


Voetbalgekte:

Voor diegenen onder jullie die het nog niet weten, Afrika en Afrikanenen zijn helemaal gek van voetbal. Niet alleen hier in Afrika, maar mijn Afrikaanse vrienden in Nederland missen ook nooit een wedstrijd en zijn dus de helft van de week onbereikbaar, daar er zoveel voetbal op TV is. (Sorry als ik een beetje overdrijf)

Maar hier is dat nog veel erger. Maar wel subjectieve gekte. Voetbal betekent hier niet voetbal in het algemeen, maar bij uitstek het nationale team en het Engelse voetbal. Zoals jullie misschien weten is Uganda een voormalig Britse kolonie (sinds 9 oktober 1962 onafhankelijk), maar de band met Grootbrittanie is nog altijd heel sterk. Zo wordt veel nieuws van het Britse Koningshuis hier vermeld en is er elke dag wel een Engelse voetbalwedstijd op TV. Mensen lopen met T-shirts van Arsenal en Liverpool rond en weten mij feilloos te vertellen welke Nederlanders in Engelse teams spelen.

Als Arsenal, Liverpool of Chelsea (goed he, dat ik deze namen al ken als iemand die totaal niet van voetbal houdt) spleen, maakt niet uit hoe belangrijk de wedstrijd is, zitten alle bars en restaurants vol met mensen. Staan mensen in rijen dik voor kleine winkeltejs, waar een TV toestel staat en puilen de locale bioscoopjes uit van de toeschouwers. Bij elk doelpunt hoor je overal gejuich en dat geluid verspreidt zich overver. Zo lig ik soms in bed, ver van het centrum van Luweero, en hoor heel duidelijk gejuich en weet dat er weer een voetbalwedstrijd is en er een doelpunt is gescoord. Radio en TV heb je niet nodig.

Als ik mijn goede vriend Moses Happy, die in Kampala woont, bel en hem vraag hoe het met hem gaat is het antwoord doorgaans: “Good, we won” of “Not good, we lost”, waarmee hij aangeeft dat zijn welbevinden dus afhankelijk is van de speelresultaten van zijn voetbalclub. (Arsenal geloof ik??)

Goede bijkomstigheid is dat het ideaal is om met het openbaar vervoer (de taxibusjes) te reizen als er wordt gevoetbald. Zo wilde ik laatst, nadat ik vele zaken had geregeld, iets eten in Kampala, alvorens de taxi naar huis te nemen. Vergeet het maar, alle restaurants zaten bomvol met voetbalkijkers. Besloot daarom zo snel mogelijk naar huis te gaan. Aangekomen op het taxiparc, waar het doorgaans wemelt van de mensen en taxi’s. was het enorm rustig. Normaal is een taxibusje binnen een mum van tijd vol en proppen ze er het liefst nog 4 à 5 mensen extra in. Nu moesten we even wachten voordat de taxi vol was. Duurt het meestal een uur om de stad uit komen, vanwege de drukte en alle files, nu was er ontzettend weinig verkeer op de weg en was ik binnen 40 minuten in Bombo. (doorgaans 11/2 tot soms wel 2 uur reizen) Was de eerste keer dat ik echt blij was met voetbal. Zal de speelschema’s beter gaan volgen, zodat ik in de toekomst weet wanneer ik het beste kan reizen.


Uganda:

Nu ik al zolang in Uganda verblijf vinden jullie het misschien wel interessant om wat meer nieuws (statistieken) over Uganda te ontvangen. Heb de volgende informatie voor jullie verzameld:

Totale oppervlakte : 241.551 vierkante kilometer

Waarvan water- en moeras oppervlakte: 41.743 vierkante kilometer

Ligging : rond en op de evenaar

Hoogte : minimum 620 meter, maximum 5110 meter

Klimaat : gemiddelde min. temp. 16 graden
gemiddelde max. temp. 27 graden

Bevolking : 29 miljoen inwoners, waarvan 14 % in de
steden (Kampala, 1,8 miljoen)
(1991, 16 miljoen inwoners!!)

Bevolkingsdichtheid : 120 per vierkante kilometer

Bevolkingsgroei : jaarlijks zo’n 4 %

Kindersterfte : 76 kinderen per 1000

Gemiddelde leeftijd mannen : 52 jaar

Gemiddelde leeftijd vrouwen : 50 jaar

Aantal kinderen per vrouw : gemiddeld zo’n 7 kinderen!!!!!

Nationale spreektaal : Engels, Luganda en Kiswahili

Talen en dialecten : zo’n 33 lokale talen.
Bijzonderheid: Karimojong telt slechts 180
woorden.

Geletterdheid : 72 % van de bevolking

Religie : 66 % Christelijk
16 % Islamistisch
18 % Inheemse, traditionele en andere
geloven. (o.a. Hindu)

Er is zoveel meer over dit land te vertellen, maar daar zal ik t.z.t. wel over schrijven. Blijf de komende jaren nu toch hier wonen, dus is daar alle tijd voor, als jullie het tenminste interessant vinden.

Wel wil ik even ingaan op een vraag die ik kreeg van mijn tante en oom wat betreft de namen van de mensen hier in Uganda.
Laat ik als voorbeeld een aantal namen van kinderen van onze school nemen.
- Namayanja Maimuna
- Kashamba Hawrat
- Nabakka Rehema
- Namisango Mariam
- Lumbuye Erick
- Ssemwogerere William

Toen ik in het begin op school kwam, duizelde het me wat betreft de ingewikkelde namen. Zeker daar kinderen aangesproken moeten worden met hun hele naam. Ze kennen hier niet een voornaam en een achternaam (=familienaam) zoals wij dat kennen. Dus bijvoorbeeld Kashamba Hawrat is geen dochter van meneer Hawrat. Iedereen heeft een vollledige eigen naam.

De eerste naam verwijst naar de stam en clan waartoe iemand behoort. Mensen in Uganda weten door de naam meestal ook tot welke stam en clan ze behoren. Er zijn hier vele stammen zoals de Ankole, Toro, Banyoro, Teso, Karimojong, Acholi, Baganda enz. Er zijn zo’n 35 verschillende stammen en binnen die stammen behoor je dan tot een clan, Zo kun je tot de clan van de apen, olifanten, schapen, luipaarden, koeien, geiten, vissen, etc. behoren. Het is overigens niet geoorloofd om met iemand te trouwen die tot dezelfde clan behoort.

Ik weet helaas van bovenstaande kinderen niet tot welke clan ze behoren, maar ze behoren bijna allemaal (in en rond Luweero) tot de Baganda stam, welke de grootste stam is en waartoe zo’n 20 % van de bevolking behoort.

De eerste naam van iemand verwijst naar de stam en clan, de tweede naam naar de religie. Zo zie je dus in bovenstaand voorbeeld dat de eerste drie kinderen Moslimkinderen zijn en de laatste drie kinderen Christelijk.

Ik schijn tot de clan van de schapen te behoren, maar men heeft me nog steeds niet goed duidelijk kunnen maken waarom precies. Heeft te maken met de naam Gita, die hier wel een betekenis heeft.
Mijn vriend, Kigobe Herbert, behoort tot de Baganda stam en Mamba (een soort vis) clan. Uit de naam Herbert kun je opmaken dat hij een christelijke achtergrond heeft.

Vond dit een hele leuke vraag van mijn familie en hoop dat jullie nog meer interessante vragen stellen. Dat is dan een leuk uitgangspunt voor mij om daar meer aandacht aan te besteden. Zo wil ik later ook nog nader ingaan op de eetgewoontes hier, waarover Hiske Brouwer en Ali en Jan Letema mij laatst vroegen.


Privé en Business:

Het gaat de laatste tijd even wat minder goed met me. Veel lichamelijke klachten en de perikelen rond de start van onze business hakken er ook behoorlijk in. Toch voel ik me geestelijk nog steeds heel veerkrachtig en heb dan ook goed hoop dat alles goed komt.

Mijn gezondheid gaat nu langzaamaan wat vooruit. Naast een urineweginfectie en een Salmonella infectie is nu vorige week ook een maagzweer geconstateerd. De medicijnen werken goed en ik merk dat ik beetje bij beetje opknap, hoewel ik heel weing kan eten, vanwege andere maagvulling en de pijn in de bovenmaag. Verder nog steeds heel erg moe en dat zal ook niet zoveel beter worden nu een periode van verlammende hitte is aangebroken. Hoop straks in Nederland lekker af te koelen, hoewel die overgang mogelijk wel weer teveel van het goede kan zijn. Fantatsisch nieuws is wel dat ik helemaal, maar dan ook helemaal geen last heb van mijn astma. Zou ik nu in deze wintermaanden weer een atsmaaanval hebben, dat is hier helemaal niet het geval. Was onlangs bij iemand op bezoek die in zijn woning (lees kamertje) zakken met meel had opgeslagen. Toen kreeg ik het benauwd, maar dat is dan ook alles.

Voor de start van onze business ben ik iets te optimistisch geweest dat we die klus wel even zouden klaren in een paar weken. We zijn nu sinds oktober operationeel en er moet nog veel geregeld worden. Maar gelukkig is er ook al veel werk wel verricht. Zoals de officiele businessregistratie, het uitzoeken van de auto, het officieel meten van de 10 hectare land en de officiele registratie daarvan, de financiering van dit hele project, het doen van goed en adequaat research, het ontvangen van een officilele licentie van Ugandan Investment Authority, het zoeken van een huis, het ontginnen van ons land etc, etc.
Ook hebben we omlangs een bezoek gebracht aan Piet van Asten een landbouwkundig ingenieur van de universiteit van Wageningen, die sinds 6 jaar, in Ugande en andere Afrikaanse landen veel onderzoek doet naar de verbouw en wijze van oogsten van Matooke en met de resultaten overheden, landbouworganisaties en landbouwbedrijven van veel nieuwe, belangrijke informatie voorziet. Zo heeft ook Herbert heel wat opgestoken van de kennis van Piet van Asten, hoewel ik mij erover verbaasde hoeveel Herbert zelf al wist. Hij heeft dus al goed research verricht. Voor mij is alles nieuw en vind het daarom fijn om dergelijke wetenschappers samen met Herbert te bezoeken.

Wat rest is de landleaseconstructie die nog steeds op zich laat wachten door een onzekere en onwetende Opa van Herbert. Hebben deze week een heel indringend gesprek met hem gehad en hem laten weten dat de tijd dringt, daar ik anders geen werkvergunning kan aanvragen.
Ons huis is ook nog steeds niet klaar. De badkamer moest opnieuw ingericht worden, daar dat niet klopte en vanwege geldgebrek is er nog geen electriciteit. Heb geweigerd om de huiseigenaar nog meer geld te geven, daar we de huur voor 2 jaar reeds hebben vooruit betaald. Had hij maar beter moetene nadenken voordat hij het contract tekende. Maar dat is heel moeilijk voor de meeste mensen hier. Plannen en vooruitdenken. Bij het zien van zoveel geld, denken ze al snel dat alles mogelijk is en dat pakt doorgaans heel anders uit.
Verder hopen we deze week de officiele papieren wat betreft de licentie rond te hebben, zodat we eindelijk onze businessrekening kunnen openen, een BTW nummer kunnen aanvragen en dan (eindelijk, eindelijk, eindelijk) onze auto kunnen betalen en afhalen, die al 4 weken in de garage staat. En dan te bedenken dat ik de afgelopen maand 5 keer naar het ziekenhuis ben geweest, terwijl ik me zo ziek en ellendig voelde. Dat gehobbel in de rammelende taxi’s heeft me zeker geen goed gedaan. Zo moest ik afgelopen woensdag met de maagzweerpijnen 6 uur op en neer reizen naar Jinja om daar mijn visum te laten verlengen daar hij de volgende dag zou aflopen. Gelukkig is Herbert meegeweest, daar het echt afzien was, met een zere maag.

Herbert is momenteel heel druk met de werkzaamheden op het land. Met een team van zo’n 15 mensen is de landontginning bijna klaar en zijn de traditionele hutten bijna afgebouwd. Vervolgens zullen ze beginnen met ploegen. Het is een enorme klus, daar alles met de hand gebeurt. Ja, daar kunnen jullie (ik eerst ook niet) je mogelijk geen voorstelling van maken. Het land, zoals je dat op één van de foto’s zag op de website, moet helemaal ontdaan zijn van alle struiken, planten en bomen. Met speciale kapmessen en bijlen klaren de jongens die klus. Zo is het leven hier hoofdzakelijk nog in Afrika. Handarbeid is veel goedkoper dan werken met machines en bovendien geef je ongeletterde mensen hiermee ook een kans om een betere boterham te verdienen. Ze beginnen volgende week met ploegen, wat betekent dat ze met een speciale schop het hele land gaan bewerken. Moet je voorstellen en dat 10 hectare groot. We hebben weliswaar een looptractor aangeschaft, maar de wortels en andere obstakels zijn zo groot, dat we dat niet aandurven en de tractor enorm zou kunnen beschadigen. En veel mannen/jongens hebben ons al gevraagd om te mogen ploegen/graven, daar ze dat gewend zijn en ze zo weer beter in hun onderhoud kunnen voorzien.

Jullie kunnen je voorstellen in wat voor enorme luxe ik (en natuurlijk ook Herbert) straks dan ook terechtkom als ons huis klaar is met stromend water, electriciteiet een douche en toilet. We onze auto hebben en ik dus heel comfortabel naar Kampala kan reizen om zaken te regelen of om weer eens lekker te gaan zwemmen, wat er al een half jaar niet van is gekomen.
Maar feit blijft dat ik heel blij ben om het echte traditionele leven van de gemiddelde Afrikaan (85 % van de bevolking leeft zo) meegemaakt te hebben. Dat je de hele dagen bezig bent met water halen bij de pomp, stof verwijderen met een bezem van strohalmen, alle kleren wassen met de hand, poepen en plassen boven een gat in de grond, terwijl de vliegen je achterste belagen en de kakkerlakken om je heen lopen. Dat je je dagelijks wast vanuit een teil met water en een plastic kop dienst doet als douche. Dat je huisdieren als reuzenspinnen, muizen, ratten, schorpioenen, salamanders en zelfs vleermuizen niet als vreemde gasten moet zien en dat je je potje moet koken op houtskool of een vuurtje van hout en je in het meest luxe geval een gasbrander kunt gebruiken.

Kreeg van mijn dokter Stockley (een Engelse arts) dan ook te horen dat ik niet verbaasd moet zijn dat mijn lichaam nu protesteert en dat ik blij moet zijn dat alles zo lang is goed gegaan. Want ik moet toch niet denken dat ik na 46 jaar in pure luxe en hygiene geleefd te hebben, zomaar even mijn levensstijl in dit opzicht kan veranderen. Zijn dochter leeft dan weliswaar in de rimboe van Botswana, maar is dan ook grootgebracht in Uganda en weet niet beter. Maar dat is met mij niet het geval en hij heeft er dus ook op aangedrongen mijn leefstijl hier echt aan te passen, zoals het overgrote deel van de westerse mensen hier. Vandaar ook dat mensen die voor Artsen zonder grenzen werken na meestal een half jaar ook weer een tijd terug gaan om het lichaam te laten bijkomen. Wat dat betreft kunnen we “verstandige” beslissingen over het algemeen gerust overlaten aan ons lichaam.

Misschien ter geruststelling: Kreeg deze week een mail van onze Oostenrijkse vrijwlligster, die inmiddels terug is in Oostenrijk, waarin ze naar aanleiding van de informatie aangaande mijn ziek zijn schreef, dat ze had gehoord dat ene dokter Stockley (ze wist niet waar) één van de beste artsen in Uganda zou moeten zijn en dat ik hem maar zou moeten consulteren. Wel grappig daar het mijn arts reeds is en hij na bijna 30 jaar in de tropen en met name Uganda, gewerkt te hebben een enorme kennis heeft opgebouwd aangaande tropische ziektes en andere kwalen waarmee blanken te maken kunnen krijgen in de tropen. Geruststellende gedachte dus, dat zelfs vanuit Oostenrijk dit wordt gemeld.


Basajjansolo school:

Vanwege mijn ziek zijn ben ik bijna drie weken niet in staat geweest om naar school te gaan. Had wel veel SMS contact om aanwijzingen te geven of om vragen te beantwoorden, maar ben heel blij en opgelucht dat alles behoorlijk goed is verlopen. Dat betekent dat ik samen met het team toch een zodanige werkwijze heb opgezet dat men zonder mij ook redelijk tot goed kan functioneren. Okay, er zijn enkele vergaderingen eerst afgezegd omdat men niet wist wat men moest bespreken, de aanvraag voor de officiele registratie is nog niet gerealiseerd, de financieen moeten bijgwerkt worden, maar met behulp van de twee Finse vrijwilligster heeft men zich heel goed staande gehouden.

Ik hoop deze week samen met de leerkrachten de laatste voorbereidingen te kunnen treffen voor het nieuwe schooljaar. Nieuwe wensenlijsten op te stellen, de uitslagen van de examens aan de ouders te kunnen meedelen en de laatste foto’s van de leerlingen te kunnen maken. De volgende keer zal ik via mijn website dan uitgebreider informeren, zodat jullie allen (ik inclusief) weer helemaal up to date op de hoogte zijn. Vooral onze sponsoren verdienen het om de laatste informatie te ontvangen.


Dit was voorlopig eerst weer mijn bijdrage aan de website. Voor vragen, opmerkingen of andere suggesties hoop ik van jullie te vernemen.
Ik wil jullie een hele fijne decembermaand toewensen met leuke of lekkere Sinterklaas surprises.
Hartelijk dank aan Yael, Papa, Ali en Jan Letema en Anje Ottens voor de gezellige post die ik van jullie kreeg. Dat is elke keer weer zo’n fijne verrassing!!!

Lieve groet vanuit Uganda en voor ieder van jullie een welverdiende zonnestraal, want ik heb ze hier te over.

Jita

N.B. Vergeten jullie de kerstengeltjes in Meeden niet?

Excuses voor de mogelijke schrijf- en spellingsfouten. Mijn laptop heeft het begeven en werk nu op de (Engelstalige) computer van Herbert.