Sinterklaas in Uganda en meer nieuws.

Beste, lieve lezers,

Wat een luxe, we hebben na 3 maanden weer regelmatig en zelfs dagelijks stroom en is na vele weken zonder ook de watertank weer gevuld.
Nu weer kunnen douchen is pure luxe, het geluid van de wasmachine klinkt ons als muziek in de oren en de gigantische achterstand wat betreft het beantwoorden van emails en andere computerzaken gaat hopelijk ook snel weer tot het verleden behoren. En weet je; toen het eerste water na al die weken weer door de pijp naar boven in de watertank stroomde heb ik enkele minuten mijn oor tegen de pijp gehouden om van dat geluid te genieten. Zou in Nederland niet eens weten waar ik zulk een geluid kan horen/vinden, want alles is en komt als vanzelf.

Vandaar ook dat ik jullie nu via mijn website weer eens van informatie kan voorzien.

Het grote en vooral leuke nieuws is wel dat we afgelopen zaterdag Sinterklaas hebben verwelkomd in Uganda. Hij kwam met zijn Ugandese (stoom)boot aan in Entebbe. Wat een feest voor al die kinderen en moet eerlijk bekennen dat ik ook in jaren niet zo opgewonden was om de goedheiligman te zien. Zal zeker ook te maken hebben met het me even in Nederland wanen.
Samen met enkele cursisten van de Nederlandse les (inburgeringsles Nederlandse cultuur) heb we de feestelijke intocht van de Sint meegemaakt. Wel bijzonder om Sint en zijn Pieten te zien zweten onder de palmbomen van de zeilclub in Entebbe. De Pieten werden dankzij het mooie weer zienderogen witter en heb me dan ook verbaasd afgevraagd waarom men geen zwarte Zwarte Pieten de Sint laat vergezellen.
Pietje “Paul” (zie ook de foto) was mijn favoriete Piet en op mijn vraag of hij samen met mij een Sinterklaasliedje wilde zingen begon hij spontaan “God is loving you” te zingen. Oeff, moet daar thuis toch nog even meer geoefend worden.
Dat Sinterklaas belangrijk is voor de Nederlandse en Belgische gemeenschap hier bleek wel uit het feit dat zelfs Jeroen Verheul, onze ambassadeur aanwezig was om de Sint te verwelkomen. Had me verder verheugd om lekkere pepernoten te kopen, maar die bleken in de voorverkoop al uitverkocht te zijn.

Wat beteft die pepernoten heb ik trouwens niets te klagen. Kreeg al weken geleden het eerste zakje thuisgestuurd van Monique en ook Wim, een partner van een van mijn cursisten, verraste mij met taai, taai en vele andere Hollandse lekkernijen. Dat is het mooie van het leven in Afrika. Hele kleine simpele dingen kunnen me zo gelukkig stemmen. Alleen al het kijken naar een pak hagelslag en te beseffen dat het elke morgen weer bij het ontbijt een klein Hollands feestje zal zijn, stemt me een meer dan tevreden mens.

De afgelopen maanden zijn, als was het een week, omgevlogen. Onze farm met bananenverkoop, marketing activiteiten en de boekhouding wordt gelukkig drukker en drukker en zullen we volgend jaar waarschijnlijk op zoek moeten naar een farmmanager, daar Herbert nu praktisch dag en nacht op de farm is om alles in goede banen te leiden. Er valt veel leuks en interessants over te schrijven, dus daarover later zeker meer.

Verder heb ik me, meer dan gepland, voor Basajjansolo school ingezet, omdat het een heftig en roerig jaar was. Ook nu nog ben ik met de controle van de boekhouding bezig. Hoop dat het volgend jaar op dat gebied wat rustiger wordt en heb de schoolleiding dan ook laten weten dat het komende jaar een cruciaal jaar zal worden, daar ik van hen een meer professionelere houding en aanpak verwacht. Ik weet dat er ten opzichte van andere Ugandese scholen niets valt te klagen, maar we hebben nu eenmaal een lijn uitgezet en dat houdt ook in dat men meer en meer moet streven naar zelfredzaamheid op alle fronten.
Heb zoveel meer te vertellen over de school dat ik daar in het eindejaarsverslag uitgebreid op terug kom. Temeer ook daar ik achter de schermen wel heel hard heb gewerkt voor de school, maar de sponsoren helaas te weinig van informatie heb voorzien. Er zijn namelijk weer zoveel goede en leuke dingen aangeschaft en gedaan met jullie sponsorgelden.

Daarnaast heb ik het ook drukker gekregen met de Nederlandse lessen, wat ontzettend leuk is om te doen. Er zijn al 5 cursisten in betrekkelijk korte tijd geslaagd en dat voelt goed. Omdat het wat betreft die scholing drukker wordt en ik ook meer privelessen ga geven heb ik besloten dat het beter zou zijn om een eigen onderkomen te zoeken. Temeer ook daar ik het niet langer verantwoord vind om elke week laat in de avond nog naar huis terug te keren. Elke donderdagavond prijs ik me gelukkig dat ik de gevaarlijke tocht huiswaarts weer heb overleefd. Het is met recht een overlevingstocht te noemen. Men rijdt altijd met groot licht hier en schijnt niet eens te weten dat er ook ander licht op de auto zit, men haalt in voor heuvels en in bochten en vooral de grote lijnbussen (laatst telde ik er 45 die me inhaalden op weg naar noord-Uganda) jagen je gewoon van de weg als ze inhalen. Tientallen doden per week is dan ook het gevolg, waarbij met name de grote bussen voor veel verkeersslachtoffers zorgen. Ook vorige week lag er ’s morgens vroeg weer een bus op de kop in de berm en bleken er 5 passagiers ter plekke te zijn overleden.
Maar even terugkomend op mijn onderkomen in Kampala; Ik heb dus vanaf 1 januari een heel klein 2 kamer appartementje gehuurd, waar ik ook de lessen ga geven en waar ik dan nadien kan blijven slapen om de volgende dag veilig en zonder files naar huis te rijden. Dus…. vanaf 1 januari huur ik maar liefst 2 huizen hier in Uganda, één in Wobulenzi en één in Kampala. Wel een luxe, zo besef ik, maar ook pure noodzaak wil ik de Nederlandse lessen kunnen blijven geven.

Zoals je ziet/leest vervelen we ons dus niet en vraag ik me zelfs af of het binnenkort niet een goed idee zou zijn om er even een paar dagen tussenuit te gaan om even bij te tanken, daar we werkelijk al meer dan twee jaar onafgebroken werken. Maar alles wat we doen is leuk en is een uitdaging. Maar toch, even die batterij opladen door een boek te lezen of lekker te zwemmen en de luxe van een hotel te ervaren zou heel welkom zijn.

Waar we het zoal druk mee hebben? Als voorbeeld noem ik afgelopen week:
Zaterdag en zondag hadden we 4 Hollandse gasten over de vloer. Heel gezellig en zondag hebben we ze uitgebreid onze farm laten zien. Bij thuiskomst nog de gezamenlijke adminstratie gedaan wat onze wekelijkse zondagse klus is.
Maandag verder met de boekhouding en andere administratieve klussen terwijl Herbert op marketing tour was door de provincie. Heb het waterbedrijf nog bezocht om de waterproblemen met de directie en het gemeentebestuur te bespreken.
Dinsdag een laatste stafvergadering op school waarvoor ik veel had voor te bereiden, daar de directeur afwezig was. Daarna de bouwprojectjes bezocht, daar Jeannette van den Brink (dank, heel veel dank!!) als sponsor van twee van onze leerlingen heeft besloten dat ze graag haar steentje wilde bijdragen om te zorgen dat de kinderen en hun oma’s niet meer op een vloer van aarde moeten wonen en slapen. Als mini-aannemer probeer ik te zorgen dat met het gedoneerde geld zoveel mogelijk verbeteringen worden gerealiseerd.
Herbert is de hele dag op de farm en heeft nieuwe klanten waarmee hij de zaken moet bespreken en moet vervolgens het ananasland door op zoek naar rijpe ananassen voor de supermarkt waar we elke donderdag aan leveren.
Woensdag geef ik priveles, moet ik nodig in huis aan het werk en kan er eindelijk gewassen worden. Ook moet ik de lessen voorbereiden en dozen en spullen inpakken om donderdag de eerste spullen naar mijn nieuw appartementje te brengen. Verder naar de markt om verse vruchten en groente te kopen. Herbert heeft uitbetaaldag vandaag en moet dus met de werknemers het land op om te meten en te tellen wat betreft verrichte arbeid.
Donderdag al voor dag en dauw naar Kampala omdat ik voor de lessen altijd het nodige heb te regelen en ook de boodschappen moet doen. En met alle files moet je echt op tijd weg. Ik word onder de les gebeld dat onze headtecher op school is gearresteerd. Wild west verhalen en voor vrijdag word ik verzocht naar het politiebureau te komen. Bij aankomst op de farm blijkt dat Herbert 5 medewerkers mist die allen met de noorderzon zijn vertrokken vanwege overmatig drankgebruik en misdragingen. Oef, 5 werknemers op 1 dag verliezen dat hebben we nog niet eerder meegemaakt. Ik heb ook een avondles rijd pas om 22.00 uur naar huis. Word onderweg bijna van de weg gereden door wederom een gehaaste bus, maar vind diezelfde bus even later terug bij een politiecontrole post. Bedenk me geen moment. Spring de auto uit en doe mijn verhaal aan de politie. Resultaat….,lang verhoor en chauffeur gearresteerd en ondervraagd. Ik onder politieescorte naar huis gereden, daar ik me niet safe voelde met zoveel boze chauffeurs. Herbert komt die nacht niet thuis en slaapt in zijn vieze werkkloffies en zonder eten op de farm vanwege de werknemerscrisis. Een jongen was vanwege het gedrag van de anderen zo in paniek geraakt dat die een groot gedeelte van de nacht in de bush heeft doorgebracht. Ja, zijn soms net halve wilden die werknemers van ons.
Vrijdag wilde ik Herbert assisteren op de farm, maar moest naar het politiebureau om de impasse te regelen die was ontstaan na het politieoptreden. De vorige headteacher heeft op basis van hardnekkige geruchten gemeend onze nieuwe headteacher van vele misstanden te beschuldigen. Kortom complete chaos, wat totaal niet nodig was daar de beschuldigingen helemaal niet klopten en de voormalige headteacher uiteindelijk zijn verontschuldigingen ten overstaan van de politie moest aanbieden. Maar wel weer een dagje extra werk voor mij. Daarna nog mijn adoptiehond verzorgen en hondenhok schoonmaken om weer laat thuis te komen, waar ik ervaar dat de andere adoptiehond is aangevallen door onze buurhonden en zijn wonden moeten worden behandeld.
Herbert komt die dag oververmoeid thuis, maar heeft de zaken op de farm weer redelijk onder controle, zodat we nu op zoek kunnen gaan naar nieuw personeel.
Zaterdag naar de Sinterklaasintocht, waarbij ik 3½ uur in de file heb gestaan. Was de moeite wel waard, maar resultaat was wel dat toen ik ’s avonds (weer) laat thuiskwam ik totaal uitgeteld was. Herbert sliep al, want die had besloten om ook zondagmorgen heel vroeg naar de farm te gaan om nieuwe klanten van dienst te zijn. En ik…..heb zondag tot half negen uitgeslapen. Even bijkomen van weer een Afrikaans weekje bezig zijn/ werken of hoe je het ook wilt noemen.

Enfin, Herbert en ik, we vervelen ons dus beslist niet. Is ons soms wel eens even te dol, maar we weten waar we het allemaal voor doen en we hopen dan ook dat we in de toekomst de zaken wat meer en beter kunnen delegeren.
Ik vind het verder prima om met zovele zaken en activiteiten bezig te zijn, ware het niet dat mijn gezondheid me soms parten speelt. Zal zien hoe die ntwikkelingen verder zullen verlopen,maar is helaas niet altijd even makkelijk.

Toch is het fijne dat we elke dag opstaan met de zon die ons toelacht en Gara en Louisa die ons hartelijk begroeten, zodat we vol energie en goedgehumeurd met de nieuwe dag beginnen.

Zoals eerder vermeld volgt binnenkort op deze site het jaarverslag van Basajjansolo school en vervolgens wil ik jullie graag meenemen op onze rondgang door onze farm, waarover zoveel interesssants te vertellen valt.
Dus hopelijk snel tot een volgende keer op deze site.

Hoop dat jullie een fijne Sinterklaasavond hebben gehad en wens jullie veel plezier en in sommige gevallen sterkte met de kerstvoorbereiding. Wat betreft het weer met vorst en sneeuw komen jullie al vroeg in de stemming neem ik aan. Fijne decembermaand derhalve gewenst.

Warme ( 32 graden) groet,
Jita Veeman




Postadres: Jita Veeman
c/o Kigoman Mixed Farm Ltd
P.O. Box 101
Luweero
Uganda

Email: jitaveeman14@hotmail.com

Telefoon: 0900-1230081 - (even wachten) 00256702100202# (nummer snel draaien en
afsluiten met een hekje) ( 10 cent per minuut vanuit Nederland)
of
0900-1230279 – (even wachten) 00256702100202# (9 cent per minuut)
Of
0900-4560409 – (even wachten) 00256702100202#

Let op? Kosten veranderen bijna wekelijks. Laatste cijfer van de telefoonnummers van de providers veranderen dan. Dit wordt ook aangegeven als men belt.