Het laatste nieuws voor mijn vakantie in Holland.

Maandag 7 juli 2008

We snappen er hier met zijn allen helemaal niets meer van. Het is inmiddels juli en dat betekent normaliter dat het regenseizoen (april/mei) al lang achter de rug zou moeten zijn. Maar, niets is minder waar en afgelopen nacht stortte de regen met bakken uit de hemel als nooit tevoren dit jaar. We hebben ijzeren platen op ons dak, dus je kunt je voorstellen wat een oorverdovend lawaai dat oplevert. Met oordopjes in mijn oren heb ik geprobeerd te slapen, zo goed en zo kwaad als dat ging.
Toen ik midden in de nacht naar het toilet moest (de latrine is zo’n 30 meter achter ons huis), stapte ik vanuit mijn bed in een enorme plas water. Het water sijpelde langs de muren, drupte door het dak en stroomde als een klein riviertje door mijn kamer naar het laagste punt, de deur, waar het zijn weg vond naar buiten. Mijn slippers, mijn doos met papieren en boeken dreven zo’n beetje in het water.
Loop ik normaliter in de nacht naar de latrine, nu restte me niets anders dan mijn bips buiten het afdak te houden en de planten voor de deur te besprenkelen. De gigantische stortbui zorgde er vervolgens vanzelf wel voor dat ik schoonspoelde en de urine direct wegspoelde.
Terug in mijn kamer merkte ik dat mijn bed ook op vele plekken nat was vanwege het lekkende dak. Heb een gevlochten mat over me heen gelegd als tentje, zodat ik de rest van de nacht vrij droog heb doorgebracht.
Je kunt je misschien voorstellen hoe de wereld er de volgende morgen uitzag. De zandweg voor ons huis was in een soort modderstroom veranderd en ons paadje door de bananenplantage naar school was een slootje geworden waarin verdwaalde slippers, plastic flessen en andere rotzooi dreef. Helaas had ik geen batterijen meer voor mijn camera om alles vast te leggen.

De school start doorgaans om 07.30 uur, maar gezien de regen die nu rustig maar gestaag doorsijpelde, was het onmogelijk om naar school te gaan. De kinderen zouden ook niet komen onder deze omstandigheden, zo verzekerden de leerkrachten mij.
Het verbazingwekkende is wel, dat toen de regen eindelijk ophield en even later de zon doorbrak, binnen een uur de leerlingen naar school kwamen en de leerkrachten met hun lessen begonnen. De vloeren van de lokalen waren bedekt met een dikke laag modder, afkomstig van alle kindervoetjes. Maar daar stoort men zich niet aan en gaat gewoon over tot de orde van de dag. Zalig, die flexibiliteit. Men neemt het leven hier zoals het komt, zonder gemopper en gezeur.

In een plaats verderop bijvoorbeeld is al weken geen water meer uit de kranen gekomen. (De beter gesitueerde mensen hebben soms een privé buitenkraan) Armere mensen, die gewend zijn ver te lopen naar de pomp, springen hier dan vrij snel op in en komen met 4 of 5 gevulde jerrycans (20 liter elk) op hun oude fietsen langs en ze verkopen het water dan voor 400 Shilings (= 17 Eurocent) per jerrycan. Probleem is opgelost en de mensen blij dat ze een extra inkomstenbron hebben.

En wat betreft het regenseizoen; Het lijkt alsof ook hier de global warming zijn uitwerking heeft. Het is dit jaar droog als eigenlijk de regen zou moeten vallen en het regent als het allang droog had moeten zijn. Mensen planten nu dus ook gewoon hun groenten en andere gewassen na een flinke regenbui. Ik had me voorbereid op een hete juni- en juli maand, maar dat valt tot op heden reuze mee en is het doorgaans niet warmer dan 25 tot 28 graden, wat hier echt heerlijk is.


Dinsdag, 8 juli 2008

Had ik me verheugd op een goede nachtrust afgelopen nacht, vergeet het maar. Voor de trouwe lezers onder jullie; het is jullie bekend dat ik veelvuldige nachtelijke bezoek heb van ratten en muizen en zodoende de geluiden van deze “huisgenoten” inmiddels prima weet te onderscheiden en te herkennen. Maar het geluid wat ik afgelopen nacht hoorde was geheel nieuw voor me. Had ik net met enige tegenzin het schitterende boek “Duizend schitterende zonnen” terzijde gelegd, mijn alarm van de wekker ingesteld, mijn hoofdlamp uitgedaan en mijn ogen gesloten om te gaan slapen, hoorde ik me daar toch ineens iets naar beneden vallen, gevolgd door een doffe plof. Dacht dat het een wandkaart was, die ik met tape op de lelijke betonnen muur had geplakt. Maar, toen ik vervolgens geritsel en geschraap hoorde wist ik dat ik nu toch echt op onderzoek uit moest gaan. Hoofdlamp gepakt en de kamer rondom beschenen. Hoorde een vreemd geluid afkomstig uit de buurt van de rieten mat, die ’s nachts opgerold in mijn kamertje staat. Wilde opstaan, maar voelde me niet erg gerust, daar ik het geluid totaal niet kon thuisbrengen. Ineens kwam er een koppie vanuit de holte van de mat tevoorschijn. Was stomverbaasd. Was dit misschien een muis die van de muur boven mijn hoofd was gevallen? Ineens krabbelde het vreemde beest tot boven op de rand van de mat en vloog plotsklaps weg in mijn richting. Ik dook met mijn hoofd naar beneden en realiseerde me dat ik gelukkig werd beschermd door mijn muskietennet. Daar lag ik dan in mijn donkere hokje met boven me, aan het net gehangen, een vleermuis. Want, dat was me na de kortstondige vlucht wel duidelijk geworden. Dacht dat ik na ratten, muizen, kakkerlakken, allerlei vreemde vliegen, insecten en andere beesten zoals een gigantische spin, ( ongeveer zoals een vogelspin) het nachtelijk bezoek in mijn kamertje wel zo’n beetje kende. Maar, inderdaad een “bat” ontbrak er nog aan. Heb geprobeerd het beest van mijn muskietennet te schudden, maar tevergeefs. Heb toen maar besloten om gewoon te gaan slapen, daar ik aan de situatie toch niets kon veranderen. Maar, wat was en ben ik blij met mijn muskietennet.

Dat mijn muskietennet zijn diensten allang heeft bewezen is niet alleen vanwege deze vleermuis, maar ook toen ik laatst een gigantische spin in mijn kamer aantrof, die zich vervolgens een dag en nacht lang op mijn net had vastgeketend. Kon het prachtig uitziende maar toch ook wel enge beest (bleek toch wel gevaarlijk te zijn, zo hoorde ik van de leerkrachten) op geen enkele manier te pakken krijgen, vangen of verjagen en heb het uiteindelijk met mijn Deet-insectenspay laten inslapen. Vreselijk om te doen en het zag er heel vervelend uit toen het lichaam ineenschrompelde, maar ik had geen andere keuze. Sorry mensen, en dat als fervent tegenstander van dierenleed, zoals bleek uit mijn vorig bericht.


Zondag, 27 juli 2008

De laatste dagen van mijn eerste periode (half jaar) hier in Uganda zijn aangebroken. Aanstaande vrijdagnacht vlieg ik naar Nederland om de volgende ochtend vroeg op Schiphol te landen.
Heerlijk, heb er zin in en is fijn om velen van jullie weer te zien of te spreken. Toch zie ik er ook wel een beetje tegenop, nu ik dit keer geen eigen stek in Nederland heb en dus her en der zal verblijven. Mijn vader en partner Henny zijn zoals altijd heel gastvrij om mij en ook mijn zus, die in Italië woont, te ontvangen en onderdak te bieden. Maar het zal toch een vreemde gewaarwording zijn, niet meer in mijn eigen auto (is verkocht) en vanuit mijn eigen huis in Zeegse (is verhuurd) jullie te bezoeken.

Heb het hier in Uganda de laatste weken druk gehad met veel verschillende zaken. Zo vergt de organisatie van de school steeds meer aandacht en tijd. Informatieverstrekking aan sponsoren in Nederland en Amerika, contacten onderhouden met onderwijsinspecteurs in verband met de naderende aanvraag van een officiële licentie, staf- en oudervergaderingen voorbereiden en organiseren en de dagelijkse gang van zaken begeleiden en coördineren, zijn nu wel de belangrijkste taken voor mij. De leraren assisteren met lesgeven is bijna niet meer mogelijk, gezien de dagelijkse organisatie en de administratie in het kantoor.
Daarnaast ben ik de laatste weken vaak naar Kampala geweest en heb vele kunstenaars en craftateliers bezocht om te kijken of het mogelijk is om Afrikaanse art- en craft producten te verkopen in Nederland. Er wordt hier zoveel moois gemaakt en geproduceerd, waarvoor volgens mij wel een markt is in Nederland. Ga dus ook met twee volle koffers naar Nederland om verder research te doen. Heel spannend allemaal.

Verder krijg ik naarmate ik langer in Uganda verblijf meer en meer contacten, die soms leuke en verrassende ontmoetingen opleveren. Zo ontmoette ik enkele weken geleden nabij het National Theatre, John Kayonga. Vroeg hem, in het Engels, naar het hoe en wat betreffende een dansgroep die daar aan het oefenen waren. Hij vertelde dat ze vanuit Nederland waren gekomen en nu als mixed gezelschap (Nederlanders en Ugandezen) aan het trainen waren voor een aantal voorstellingen en optredens alhier. Plotsklaps herkende ik John als onze sprankelende en enthousiasmerende workshopleider Afrikaans dans, van afgelopen najaar tijdens mijn introductieweekend voor SIW. (de organisatie die mijn vrijwilligersplek heeft geregeld) Was stomverbaasd, maar vooral heel blij om John nu hier in Kampala te zien en te spreken (nu in het Nederlands vanzelfsprekend). Hij doceert dans en drama aan de hogeschool in Utrecht en was nu met een select gezelschap hier in Uganda, waar zijn ouders oorspronkelijk ook vandaan komen. Resultaat van onze ontmoeting was, dat we twee weken later met een aantal, veelal door mij ingelichte, Nederlanders en verscheidene Ugandezen een hele leuke en originele dans- en dramavoorstelling hebben gezien in het National Theatre van Kampala. Zo zie je maar weer dat de wereld heel klein is als het om verrassende ontmoetingen gaat.


Graag wil ik dit bericht eindigen met schoolnieuws.

Zoals reeds eerder geschreven maken we prima vorderingen als school en dat wordt onder anderen mede mogelijk gemaakt door jullie als gulle gevers en sponsoren. Zo hebben we de ouders tijdens de oudervergadering van vorige week trots kunnen laten zien wat we allemaal hebben kunnen aanschaffen dankzij jullie steun en dat van anderen.
Inclusief schoolgelden en geld voor uniforms kon ik maar liefst een bedrag van 2.160.000 Shillings (= ongeveer 860 Euro) bekend maken, wat door jullie is geschonken. Dank, dank, dank!!!! Dit is het geld wat ik heb ontvangen door middel van de verkoop van de kunstkaarten, (de actie loopt nog gewoon door en zie hiervoor mijn bericht van 25 april 2008) spontane giften en inmiddels 11 kinderen die worden gesteund het komende jaar met lesgelden en een uniform. Sommige ouders (met name grootmoeders) barstten in tranen uit van blijdschap en dankbaarheid, terwijl anderen spontaan een rondedansje met me maakten. Een langdurig applaus, voor jullie, was dan ook het resultaat tijdens de vergadering.
Kan jullie bijna niet uitleggen wat dit met me deed en hoe gelukkig ik hiermee ben.
Toen ik tijdens de vergadering werd geraakt door de meer enthousiaste en professionele houding van de leerkrachten (ze hebben o.a. ook aan workshops deelgenomen) tijdens hun speeches, besefte ik dat we op de goede weg zijn en dat dit echt geweldig is. Temeer ook daar ik de manager educatie van het district Luweero (totaal in Uganda zijn er zo’n 55 districten) onlangs uitnodigde en hij mij na een rondleiding vertelde dat er hoop is voor de toekomst voor onze school en we in de top staan wat betreft de lijst van scholen welke een licentie kunnen aanvragen om vervolgens na een jaar officieel als privé-school geregistreerd te worden. Dat wordt dan ook mijn volgende uitdaging als ik terugkom in september.

Tijdens mijn afwezigheid zal ik twee belangrijke evenementen/activiteiten moeten missen.
-Van 4 tot 15 augustus doen we met 20 kinderen van de baby en top class mee aan een muziekfestival voor nursery scholen, wat door het hele land wordt georganiseerd. Eén van onze leerkrachten, alsmede een professionele muzieklerares (haar hebben we kunnen inhuren dankzij jullie donaties) oefenen en trainen de kinderen elke dag. Geweldig om al die kleine koppies zo vol overgave te zien zingen en dansen. En ontzettend jammer dat ik verstek moet laten gaan. Maar mijn visum loopt 4 augustus af en moet ik dus het land verlaten. Het is niet anders.
-Verder zal er door UPA (=Uganda Pioneer Asociation, waarvoor ik als vrijwilliger werk) een workcamp worden georganiseerd. Gedurende twee weken zullen twee klaslokalen verder worden afgebouwd, ingericht en geverfd, een hek rond de school worden geplaatst en mogelijk zal er worden gestart met de bouw van twee nieuwe klaslokalen. Heel spannend allemaal en zal vreemd voor me zijn om na terugkomst al die veranderingen en verbeteringen te zien. De vrijwilligers zijn afkomstig uit verschillende landen zoals Duitsland, Japan en Denemarken. Dus voor diegenen onder jullie die zo’n workcamp voor twee weken willen meemaken en er vervolgens een vakantie in dit prachtige land aan willen vastknopen, meld je aan, want het is een fantastische en onvergetelijke ervaring. Temeer daar je samenleeft met de lokale bevolking gedurende zo’n periode. Puurder kan het toch niet!


Donaties en sponsorgelden:

-Inmiddels zijn er 11 kinderen die de komende drie semesters (is een schooljaar) met lesgeld en een uniform worden gesteund (70.000 Shs. = 28 Euro) door vrienden, bekenden en familie van vrienden. Fantastisch en als het goed is heeft een ieder van jullie/u inmiddels een mail van me ontvangen met informatie over uw kindje en de daarbij behorende foto’s.
- Nora en Bart Burger - Namagembe Proscovia , Primary 2
- Lian en Erik Post-Reuvekamp - Mpuga Shafiki, Top class (plus extra donatie!)
- Bert en Bernadette de Vries-Pelgrom- Nambajjwe Swabula
- Jeannette van den Brink - Nasamba Peruth
- Muzira John (plus extra donatie elke maand!!)
- Papa Veeman, Henny Geerts - Namakula Joan (plus extra donatie!)
- Jolande Lok - Kigozi James
- Mevrouw R. Beltman - Ahabwe Favour
- Mevrouw Groote Schaarsberg - Namisango Maymuna (plus extra donatie!)
- Inge Lunstroo - Jambe Zuuta
- Mevrouw Reuvekamp - Nsereko Charles

-Met het resterende donatiegeld heb ik de afgelopen weken o.a. het volgende gekocht of besteed:
- Twee grote metalen kisten om het speelgoed voor de peuterklassen in te bewaren.
- 48 verfdoosjes
- twee dozen met allerlei kleuren klei en een uitlegboekje
- 6 grote tassen met legoblokken.
- 48 doosjes kleurpotloden
- 25 wandplaten die door een kunstenaar zijn betekend voor de klaslokalen.
- 5 kleine whiteboards waarop de leerkrachten de dagelijkse presentie vermelden
- 3 rollen tape om platen op te hangen
- 6 boeken voor de peuterklassen, zoals “mijn eerste Engels”, rekenen etc. etc
- 40 lees- en rijm boeken voor de peuterklassen
- 3 speelballen
- 200 balonnen
- sleutelhangers
- bijdrage voor deelname aan het muziekfestival
- betaling van een muziekdocente als voorbereiding voor het muziekfestival
- 6 boeken met officiële werkschema’s voor P1 en P2 leerkrachten.
- Workshops voor 3 leerkrachten (heb ik zelf betaald)
- 10.000 Shs vakantiegeld voor elke leerkracht (totaal 50.000 Shs = 20 Euro)
(al het sponsorgeld wordt besteed aan de school en de leerlingen, maar vaak is er aan het einde van de maand niet genoeg geld om het volledige salaris aan de leerkrachten te betalen. Daarom vond ik het wel gepast om ze voor de komende vakantie een extraatje te geven. Ik zal het geld verdubbelen, zodat een ieder met 20.000 Shs de vakantie in kan gaan. Voor sommigen is dat bijna de helft van hun salaris en voor anderen 25 %. Ze worden normaliter helemaal niet betaald tijdens de vakanties)

- Ook de bestelling van kunstkaarten loopt nog steeds door en heb ik een fantastische tweede bestelling van Grieteke Bosma (25 kaarten) en een bestelling (25 kaarten) van Mevrouw Ensink- v.d. Scheer ontvangen. Dank en ik neem ze voor jullie mee naar Nederland eind deze week.

- Wat betreft de aanschaf van de kippen van het fantastische bedrag wat Dordie van Esch ons heeft geschonken; Dit laat nog even op zich wachten als alle verbouwingen achter de rug zijn. Zowel aan ons huis wordt er in augustus gebouwd als ook op school. We wachten dus tot de rust is wedergekeerd en de kippen kunnen wennen, daar ze gewoon los kunnen lopen. Echte scharrelkippen dus, maar dan voor de leg en niet voor de slacht.

-Een dame uit de VS heeft zich, samen met vrienden ook aangemeld om 15 leerlingen met schoolgeld en een uniform te steunen. Ze komt mogelijk naar Uganda in september om onze school te bezoeken.

-Verder hebben we de afgelopen week 100 leerboeken voor de Primary one en Primary two klasen in ontvangst kunnen nemen, dankzij de steun van de basisschool “ De Violier” in Nederland. En door bemiddeling van stichting Musana (Kim Eldering). De volgende 30 boeken volgen dan in september zodat het volledige bedrag van 776.000 Shillings (=ongeveer 310 Euro) is besteed aan lesmateriaal. De kinderen vinden het geweldig en kunnen nu met behulp van al deze boeken veel beter leren en hopelijk ook presteren.

Jullie allen weer heel, heel hartelijk dank en besef dat jullie de school in vele opzichten op deze manier een enorme push geven voor de toekomst. Wat we in ongeveer 5 maanden hebben kunnen realiseren was anders niet mogelijk geweest en ik waak ervoor dat jullie hulp structureel en opbouwend is. Daarom is het ook zo fijn dat ik zo lang verbonden ben en blijf aan dit project. Ook heb ik al aangedrongen op tijdige vervanging, zodat ik aan het einde van het jaar alles met een gerust hart kan overdragen aan een andere vrijwilliger, die zich met hart en ziel wil inzetten voor de school en haar leerlingen en leerkrachten.

Ik hoop jullie allen na mijn vakantie weer te ontvangen via deze website. Het leven in Uganda en het werken voor de Basajjansolo school leveren zoveel mooie verhalen op, dat ik dit graag met jullie wil blijven delen.

Een ieder een fijne augustusmaand toegewenst en misschien tot ziens/bels in Nederland.

Warme groet vanuit Luweero,
Jita






-