Jij een kunstkaart, de leerling is het waard!!

Luweero, 25 april 2008

Beste lezers,

Inmiddels ben ik reeds ruim 2 maanden werkzaam voor de Basajjansolo (spreek uit: Baazadjansooloo) school hier in Luweero. Ik kan niet anders zeggen, dan dat het me enorm goed bevalt. Vanuit de informatie die ik vooraf had ontvangen, maakte ik op dat mijn bijdrage als vrijwilligster voornamelijk zou bestaan uit ondersteuning van de leerkrachten en andere eventuele hulpverleners.
Tot mijn verbazing bleek het een school/organisatie in opbouw te zijn, waar behalve het lesgeven van de kinderen, verder praktisch niets was geregeld of georganiseerd.

Stap voor stap heb ik in toch vrij korte tijd het vertrouwen van de oprichters van de stichting en de leerkrachten kunnen winnen. Echt geweldig wat we in korte tijd samen hebben kunnen opbouwen en de wijze waarop ik nu als organisator en vraagbaak actief mag zijn. Het geeft me het gevoel dat het wel goed zit wat betreft de samenwerking en we dus tezamen verder kunnen bouwen aan de toekomst van de school.

Zoals reeds eerder vermeld is de stichting Basajjansolo opgericht door een lokale familie in Lueero met het doel om hun eigen omgeving beter te laten ontwikkelen. Een nobel streven, zeker voor een heel normaal doorsnee familie, die behalve dat ze veel grond bezitten, verder allesbehalve rijk is. Gewoon een gezin met een groot hart voor hun mededorpsgenoten, die veelal een armoedig bestaan hebben.
Door bemiddeling van hun zoon, die de dagelijkse leiding heeft over UPA (de stichting waarvoor ik vrijwilligerswerk verricht hier in Uganda) is de Basajjansolo stichting opgericht en is men na het werven van sponsoren begonnen met de bouw van de schoollokalen, die er voor Ugandese begrippen heel goed uitzien. De stichting heeft zichzelf de naam trainingscentrum toebedeeld, omdat men een duidelijke toekomstvisie voor ogen heeft. Men wil zich niet alleen richten op de educatie van de arme en minder bedeelde kinderen, waarvan velen wees zijn of HIV drager, maar men wil de kinderen in de toekomst ook trainingen aanbieden, waarbij ze een vak kunnen leren. Dat betekent dat in de toekomst naast de Primary school (=basisschool), ook een Vocationalschool (=ambachtsschool) zal worden opgericht. Het motief is dat het overgrote deel van deze kinderen toch nooit een theoretische vervolgopleiding zal kunnen volgen (qua intelligentie en qua draagkracht wat betreft het schoolgeld) en het overgrote deel er dus bij gebaat is om een ambacht te leren, waar op het platteland in Uganda veel meer vraag naar is. Dit in tegenstelling tot de grotere steden, waar de witte boorden cultuur bezig is aan een enorme opmars.

Vorig jaar is men, na vier jaren van voorbereiding en bouw van de klaslokalen, begonnen met lesgeven aan kinderen in de babyclass (=peuterschool), aan kinderen in de topclass (= groep 1+2) en aan kinderen in primary one (= groep 3). Inmiddels is daar dit jaar primary two aan toegevoegd. De school telt nu 53 leerlingen, terwijl er in de afgelopen anderhalf jaar al meer dan 90 kinderen zijn aangemeld. Velen (ongeveer 35) hebben de school weer moeten verlaten vanwege het niet kunnen voldoen van betaling van de schoolgelden.

Ik schreef reeds eerder dat het schoolgeld slechts 15000 Ugandese Schillingen per term (= semester) bedraagt, wat omgerekend 6 Euro is. Een schooljaar kent hier 3 terms, wat betekent dat men voor een heel schooljaar 18 Euro schoolgeld betaalt. Dit is voor de meeste ouders niet op te brengen. Gemiddeld hebben de families in deze streek zo’n 2000 Ug Sch. per dag te besteden, wat 0,80 Euro is. Hiermee moeten dan vele monden worden gevoed, kleding worden gekocht, water worden betaald, bij de pomp, etc, etc. Het is dus begrijpelijk dat 15.000 Ug. Sch. schoolgeld om 12 weken naar school te gaan teveel van het goede is voor het merendeel van de ouders.

De stichting Basajjansolo heeft de afgelopen jaren veel aan fondswerving gedaan en daarmee de bouw van de school bekostigd, alsmede ook de inrichting van de klaslokalen betaald.
Nu echter zijn we wat betreft de salarissen van de leerkrachten, de dagelijkse kosten zoals pap, water en brandhout, kantoormaterialen en lesmateriaal afhankelijk van de schoolgelden.

De laatste weken heb ik hard gewerkt om een overzichtelijke administratie (van leerlingen en schoolzaken) op te zetten, alsmede een complete boekhouding vanaf de start, vorig jaar januari. Een hele klus, daar het een puzzel was om alle informatie boven water te krijgen. Trouwens een reuze leuke klus, want ik heb me er als pietje precies goed in kunnen uitleven, omdat het zodanig opgezet moest worden dat de mensen hier er ook gemakkelijk mee kunnen werken. Het resultaat echter, na al het rekenwerk, is minder positief. Bijna de helft van de tot nu toe geregistreerde leerlingen verliet reeds onze school, vanwege het niet kunnen opbrengen van de schoolgelden en alleen al tijdens dit semester missen we 59% van de inkomsten. Een groot probleem en de salarissen kunnen dan ook niet altijd tijdig worden uitbetaald. Laat staan dat er geld is voor de aanschaf van basale zaken zoals pennen, potloden, gum, puntenslijpers, kleurpotloden en, heel belangrijk lesboeken.
En dan te bedenken dat de salarissen van de leerkrachten echt minimaal zijn. Een gediplomeerde basisschoolleerkracht verdient in Uganda ongeveer 200.000 Ug. Sch (=80 Euro) per maand. Onze leerkrachten verdienen 50.000 Ug. Sch. (20 Euro) tot 80.000 Ug. Sch. (32 Euro) per maand!!!!! Ja, dat is toch ook wel beschamend weinig.
Behalve het probleem met de salarisuitbetaling hebben we gebrek aan alles. Er is bijvoorbeeld geen borstel om de latrines (= een betonnen muurtje waarachter in de betonnen bodem gaten zitten, waarop je gehurkt plaats neemt om je behoefte te doen) mee schoon te maken, geen voldoende brooms (= vegers gemaakt van bijeengebonden grassen) om de klassen mee schoon te vegen, geen klokken om de tijd bij te houden, niet voldoende schrijfmateriaal, onvoldoende tot geen leerboeken en sinds kort geen geld meer om suiker toe te voegen aan de pap, die de kinderen tijdens de ochtendpauze (voor de meeste kinderen is dit hun eerste maaltijd van de dag) krijgen.

Inmiddels heb ik door een kleine donatie van 150.000 Ug. Sch. (gezegd dat dit door mijn vader is geschonken, daar het beter is dat men mij ziet als een vrijwilligster die geen geld verdient en heeft) de meest urgente producten gekocht, zoals schrijfgerei, schoolwandplaten voor de klaslokalen, kantoorbenodigdheden en enkele lesboeken. Daar was men heel blij mee en vanaf deze zijde willen de teachers “Pa Veeman” dan ook hartelijk bedanken.

Gelukkig is er zicht op mogelijke nieuwe projecten en sponsoren, maar dat is allemaal nog onzeker. Stichting Musana, die vanuit Nederland projecten ondersteunt, heeft vorig jaar een donatie verricht doordat een school een speciale actiedag had georganiseerd. Mogelijk is er ook dit jaar sprake van een dergelijke ondersteuning, maar daarover word ik binnenkort geïnformeerd.

Voorts is er een hele aardige dame, genaamd “Lizzy” uit Amerika, die een persoonlijke donatie heeft verricht naar aanleiding van haar bezoek aan school vorig jaar. Zij wil gedurende een langere periode de schoolgelden betalen voor enkele kinderen, waarvan de ouders het geld echt niet op kunnen brengen. Het management heeft echter besloten om niet teveel families afhankelijk te maken van haar donaties en haar voorgesteld om een groter bedrag ineens te mogen ontvangen om er een melkkoe van aan te schaffen. Dat is inmiddels gebeurd en sinds twee weken hebben we dus onze eigen melkkoe. Men is nog druk doende om te leren hoe de koe op de juiste manier te voeden en te verzorgen en men hoopt op den duur zo’n 16 liter melk te kunnen melken. Enkele liters zullen we voor de dagelijkse pap gebruiken, terwijl de overige melk wordt verkocht om zo een blijvende vorm van extra inkomen voor de school te genereren. Een geweldig initiatief, want zo voorkom je dat de school en de ouders afhankelijk worden van externe donaties. Er zijn meerdere voorbeelden van zelfredzaamheid, zoals het houden van kippen en geiten, het verbouwen van groenten etc, etc.
Volgens mij is dit en prachtig voorbeeld van de beroemde hengel als het om ontwikkelingshulp gaat. Je kunt de “arme en behoeftige mensen” elke dag een vis geven en dat tot in het oneindige voortzetten, waardoor je de afhankelijkheid alleen maar vergroot en geen structurele oplossing biedt. Als je de mensen een hengel geeft kunnen ze voortaan zelf hun vis vangen en hun eigen onafhankelijkheid creëren.
Vandaar ook dat de mogelijke sponsorgelden in de toekomst hoofdzakelijk gebruikt zullen worden om voor de arme families een geit,kippen of zaaizaad te kopen, zodat ze hun eigen inkomen kunnen genereren en dus ook zelf het schoolgeld voor de kinderen kunnen opbrengen.

Al met al vind ik dat we reuze actief en gemotiveerd bezig zijn. De leerkrachten doen ondanks hun armzalig bestaan hun uiterste best om de kinderen goed onderwijs te bieden. Het ontbreekt ze echter nog aan organisatorisch vermogen. Nu we echter regelmatig een vergadering beleggen en ik vele zaken aan ze vraag en desgewenst uitleg, ontstaat er zienderogen meer structuur, zonder dat ik alles voorkauw en zelf uitvoer.

Goh, ik kan jullie dan ook niet vertellen hoeveel voldoening dit werk me geeft. Daar kun je geen salaris of andere bedragen tegenover zetten. Ik probeer met m’n hart te geven en krijg er zo ontzettend veel voor terug. Ja, het stemt me heel gelukkig hier te zijn en mijn bescheiden bijdrage te kunnen leveren. En dan te bedenken dat ik hier zonder stress en deadlines leef. Heerlijk!!! Slechts de enorme hitte, het ontbreken van een douche en het eenzijdige voedsel spelen me soms parten. Maar verder is het meer dan de moeite waard om dit mee te maken en je op zo’n simpele manier zo “rijk” te voelen.

Sinds enkele dagen ben ik bezig om al onze leerlingen te fotograferen. Wat een droppies en wat een leuke smoeltjes! Niet alleen op school fotografeer ik ze, maar ook met de hele familie als we op huisbezoek zijn. De bovengenoemde dame “Lizzy” uit de Verenigde Staten is namelijk een actie gestart om sponsoren in haar kennissenkring te werven. Iedere sponsor “adopteert” dan één van onze leerlingen. In het begin zal het vooral gaan om de betaling van de schoolgelden en het uniform (per jaar slechts 22 Euro per kind), maar op den duur zal het om duurzamere hulp gaan, zoals hierboven reeds beschreven. Een geweldig initiatief en het is grotendeels te vergelijken met de wijze waarop Foster Parents Plan (nu Plan International geheten) werkt. Het verschil zit hem in het feit, dat dit veel directer werkt, daar ik als vrijwilliger de contacten met de sponsoren ga onderhouden.
Door middel van deze huisbezoeken proberen we ook de betrokkenheid van de ouders te vergroten en krijgen we zelf een beter beeld van de achtergrond en afkomst van de leerlingen. Er zijn veel schrijnende omstandigheden, waarover ik later een keer zal schrijven. We proberen de ouders te overtuigen om elk mogelijk bedrag opzij te leggen voor de educatie van hun kind. Als je hier in Afrika investeert in je kind, investeer je automatisch in je eigen toekomst, daar de familiebanden heel hecht zijn.

Geachte en lieve lezers, Waarom dit uitgebreid relaas? Deels omdat ik inmiddels met hart en ziel ben begaan met onze school en onze leerkrachten, maar vooral onze leerlingen. Maar vooral om jullie enthousiast te maken om een klein steentje bij te dragen aan de toekomst van de school en onze leerlingen. Het zou te gemakkelijk zijn om jullie om een vrijwillige bijdrage te vragen, want zeg nu zelf, 18 Euro schoolgeld per jaar is voor ieder van jullie wel op te hoesten, waardoor een kind een heel jaar naar school kan.

Het leek me vooralsnog aardiger en creatiever om jullie op een leuke manier om een bijdrage te vragen door het bestellen van kunstkaarten gemaakt door Ugandese kunstenaars en behoeftige kinderen.
Ik heb inmiddels na veel speurwerk verschillende kunstenaars en enkele werkplaatsen ontdekt en bezocht in Kampala. Bij en van hun heb ik verschillende kunstkaarten gekocht. Mooie kaarten, zoals je ze tegenwoordig bij ons ook aantreft in de wereldwinkels.

Mijn oprechte vraag aan jullie:
Zouden jullie een klein steentje willen bijdragen door 1 of meerdere sets van 5 kunstkaarten (assortie) te bestellen.

De verkoopprijs minus aankoopprijs+portokosten komt volledig ten goede aan de school. Het leuke van deze verkoopactie is dat jullie via mijn website precies kunnen volgen wat er met jullie geld wordt gedaan of kan worden aangeschaft. Rechtstreekser en persoonlijker kan het toch bijna niet!

Mijn vader is reeds met de aftrap begonnen en heeft via de open dagen van de Tweekarspelen-kunstroute in de gemeente Bellingwolde de kaarten aangeprezen in zijn fotogalerie. Dat heeft al 6 geïnteresseerden opgeleverd. Hartelijk dank daarvoor.
Om een praktijkvoorbeeld te geven: Het heeft me al het lieve bedrag van bijna 90.000 Ug. Sch. opgeleverd, waarmee ik 6 lesboeken ga kopen aanstaande week in Kampala, daar de tweede klas vanwege geldgebrek nog steeds geen eigen lesboeken heeft. De leerkracht was enorm blij toen ik het deze week in de vergadering meedeelde.

Een set van 5 gesorteerde kunstkaarten kost 11 Euro per set inclusief portkosten vanuit Uganda. Zie hiervoor de op deze website afgebeelde foto’s van enkele kunstkaarten.

Mochten jullie geïnteresseerd zijn, geef dan je bestelling plus je adresgegevens aan mij door op mijn mailadres:
Jitaveeman14@hotmail.com

Vervolgens laat ik je weten hoe je het geld kunt overmaken. Na ontvangst van het bedrag stuur ik de door jou/U bestelde kaarten naar het opgegeven adres.

Ik hoop stilletjes op een overweldigende belangstelling, daar ik met de extra gelden zoveel goeds kan doen, zoals de aanschaf van schrijfmateriaal, lesboeken, een klok in elk lokaal, een zinken pot met kraan waarmee de kinderen makkelijker hun handen kunnen wassen, borstels om de latrines schoon te maken, prentkaarten voor aan de wanden van de klaslokalen, schoolkrijt, kleurpotloden, etc. etc.

Bij voorbaat dank en vanzelfsprekend nodig ik jullie uit de vorderingen van deze actie via mijn website te volgen, daar ik jullie nauwgezet op de hoogte zal houden van deze actie.

Een hartverwarmende groet, mede namens al onze leerlingen,

Jita Veeman

N.B. De schoolvakantie is vandaag begonnen. De leerlingen gaan weer naar school op maandag 26 mei. Ik blijf gewoon actief, hoewel ik ook wil gaan reizen door Uganda. De volgende keer zal ik jullie, zoals reeds eerder, weer foto’s tonen van onze school en de leerlingen. Nu echter is er alleen plaats voor de kaarten vanwege deze verkoopactie.
Bestellen dus!!!!!!!!